บทที่ 20 มีสติหน่อย

วรพลมองเธอโดยไม่พูดอะไร แต่กลับก้าวเข้ามาใกล้เธออย่างกะทันหัน

กาญจนาถอยหลังโดยไม่รู้ตัว แต่ข้างหลังคือผนัง เธอถอยต่อไปไม่ได้แล้ว

วรพลกางแขนออก กักขังเธอไว้ระหว่างผนังกับอกของเขา

กาญจนารู้สึกได้ถึงแรงกดดันที่ทำให้เธอขนหัวลุก

หน้าผากของเธอมีเหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดขึ้นมา

เสียงเยาะเย้ยของวรพลดังมาจากเหนือศี...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ